Het begin van het einde ;)

Lieve familie en vrienden,

Oh jee, hier komt dan alweer het een na laatste verslag. De tijd vliegt voorbij. En terwijl jullie daar weg zitten te bakken in een Nederlandse hittegolf krijgen wij hier toch echt een beetje door hoe de winter van Australie eruit ziet. We zitten momenteel in Byron Bay (wellicht herkent een enkeling die naam nog, we zijn er inderdaad al eerder geweest ;)) wat net iets onder het midden van de oostkust ligt. Vandaag toevallig een lekkere dag, maar de afgelopen dagen veel bewolking gehad en savonds is het steenkoud. Dus ja, jullie mogen het er officieel inwrijven, jullie hebben het op het moment wellicht beter getroffen. Maargoed, genoeg praatje over het weer.
Het is nu alweer bijna drie weken geleden dat we het laatste verslag geplaatst hebben geloof ik, en er is hier weer het een en ander gebeurt. Vrijdag 11 juni zijn we uit Rainbow Beach vertrokken, opweg naar een wwoof adres een paar honderd km noordelijker. Ohja, vlak buiten Rainbow zijn we nog een groep brumbies (de wilde paarden van Ozzie) tegen gekomen! Dat was iets wat ik nog ontzettend graag wilde zien, en ik had het eigenlijk niet echt verwacht, maar het was zo gaaf! Was prachtig om te zien :) Die avond zijn we aangekomen op ons nieuwe adresje. Het waren aardige mensen. Een vrouw, Tanya van tegen de 40 met haar vriend Derrek en haar zoon Cliff van 16, en haar dochtertje Charlotte van 5 zou een paar dagen later ook komen. Wij mochten in een houten blokhut slapen, met heel veel gaten en kieren. We hebben de spinneninspectie voor het gemak maar achterwege gelaten. Ging ook een beetje lastig met kaarslicht, want om het compleet te maken, er was geen stroom daar. Ze hadden een generator, die aanging bij een belangrijke rugby wedstrijd, of als er een was gedraait moest worden, en dat was het wel zo'n beetje. Het huis van die mensen was een soort uitebreidde blokhut, helemaal van hout en ook incl. de benodigde gaten en kieren. Wel een boven verdieping en iets minder gammel en oud dan onze hut. We vonden het allebei wel een gave ervaring om ook een keer zoiets mee te maken. Het lijkt eigenlijk een beetje op hoe alles vroeger was, en dat is best interessant om te zien! Het brengt wel veel werk met zich mee. Als we warm wilde douchen moesten we vuur maken, dat gaande houden en een half uurtje wachten ofzo, en dan was er warm water. Zaterdagochtend zijn we gelijk begonnen met werken. Het overgrote deel van de tijd hebben we op de showground gewerkt. 10km bij het huis van Tanya vandaan was een groot gebeuren waar over 2 weken een show zou zijn. Tanya regelde daar heel veel voor het paardengedeelte voor, en er was nog heel veel werk te doen daar. We hebben iets van 100 stallen uitgemest, heel veel schoongemaakt en geverft en allerlei dingen die nodig waren. Iedere middag kregen we daar een heerlijke uitgebreidde lunch die een granny klaarmaakte. We leerden iedereen langzaamaan kennen en werden echt een beetje deel van het geheel daar, en dat was erg leuk om te merken. Ons eerste weekend nog uit geweest in Gladstone, de dichtsbijzijnde stad. Een industriestad zonder al te veel sfeer, vond ik, maar we hebben wel een leuke avond gehad. We hadden in principe bedacht om voor een week te blijven, maar we vonden het toch wel leuk om te zien waar we nu eigenlijk voor bezig waren, en Tanya vond het ook erg fijn als we wilden blijven, dus besloten om te blijven tot de show. Twee weken dus ipv een. We hebben heel veel tijd op de showground doorgebracht. Vaak vanaf 's morgens tot het eind van de middag. Om het een beetje te compenseren hebben we wel een paar extra dagen vrij gehad, en dat was erg fijn. Een keertje wezen shoppen in Gladstone, en een andere keer wezen zwemmen en naar Sex and te City 2 geweest (oohyeah, hij was geweldig ;)) Het tweede weekend zijn we met de familie meegeweest naar een lokale party. Nog met de party van Buchan in ons hoofd (best wel gekkewerk, waar iedereen stoned was ;)) vroegen we ons wel af wat we moesten verwachten. Maar dit bleek een normaal feestje haha ;) Nog een paar aardige mensen ontmoet en niet al te laat weer terug gegaan naar huis. Ohja, die zondag ben ik nog wezen paintballen met Derrek en Cliff. Dat was zo gaaf! Voor degene die nog een idee op willen doen voor een meeting als ik terug ben, je mag me best meenemen om te paintballen (A) Met een paar blauwe plekken een een leuke ervaring rijker terug gegaan naar huis en verder de zondag een beetje gechilled. De week daarna weer veel op de showground geweest. Vanaf woensdag daar in de caravan blijven slapen om er haast 24/7 aan bezig te kunnen zijn. We vonden het allebei wel een beetje intensief om constant daar te zijn, heel veel bezig te zijn en in zo'n klein hokje te leven met z'n alle. Zaterdag dan eindelijk de grote dag, de eerste dag van de show. Er waren ontzettend veel paarden, ik denk ruim over de 100. Het paardengebeuren was dan ook het belangrijkste. Er was een grote spring ring, dressuurringen ergens achteraf, en een barrel en vlagrace gebeuren, en tussendoor nog vanalles meer. Er was ook een beef afdeling, van bief die nog niet in stukjes op de toonbank bij de slager lag; gewone koeien dus ;) En tsja, er was vanalles. Het erg leuk om te zien, al die verschillende onderdelen, allemaal verschillende mensen, van boeren (of cowboys, maar net hoe je het wilt noemen..) tot de meeste bekakte tuttebellen incl hun prachtige paarden. Het was een enorme drukte! Er is ons verteld dat dit de grootste paardenshow in Queensland was, dus dat is opzich wel behoorlijk wat. Die avond was er nog een prachtige vuurwerkshow (waar ik dan jammer genoeg weer weinig van mee kreeg omdat ik een paard van Tanya in de toom probeerde te houden) en iedereen ging nog een soort (after) party houden in de kroeg op het terrein. Zondag was het veel minder groots dan de dag ervoor. Er waren nog wel allerlei onderdelen, maar het was al een stuk rustiger. Zondagavond zijn we terug naar huis gegaan en hebben de laatste nacht in onze blokhut gehad. Tanya was ook nog even thuis langsgekomen om de paarden af te leveren. Ze had het er erg moeilijk mee dat we weg gingen. Ze vond dat het was alsof je afscheid moest nemen van een deel van de familie, dat was wel erg lief om te horen. Wij vonden het allebei ook niet echt makkelijk. Het is zo rot om telkens weer weg te moeten bij mensen waar je gewoon een goede tijd mee hebt gehad. Om alles weer compleet achter me te laten en ik weet niet of ik er ooit weer kom. Maandagochtend nog even op de showground aangegaan en afscheid genomen van de lieve granny's daar, en officieel afscheid genomen van Tanya en Derrek. Weer op weg. We hadden het plan gemaakt om eerst een daagje in Brisbane door te gaan brengen, wat ver rijden was, dus dat zou dinsdag worden. Daarna wilde we voor 2 dagen naar Lamington NP, en daarna nog een paar dagen naar Byron. Die avond gestrand in Noosa. Vrij bekend kustplaatsje met een heerlijk relaxed cultuurtje. Dinsdagochten dan ook nog een poos daar blijven hangen. Heerlijk om weer in zo'n stadje te zijn! Het was er zowaar echt lekker weer, het leek haast zomer! Aan het begin van de middag wilde we naar Brisbane gaan maar dat is niet bepaald gelukt. Net een stukje buiten Noosa begon de schakelaar te weigeren en uiteindelijk kon ik hem niet meer in een versnelling krijgen. Behoorlijk vervelend, om het zacht uit te drukken. Toen ik de motor uitzette kon ik hem in z'n 2 krijgen en zo naar een garage die toevallig heel dichtbij was gereden. De koppeling was bijna door. Die kerel heeft het eea aangedraait, en de auto deed het weer, maar hij dacht dat die het niet eens meer een maand vol zou gaan houden. We hebben besloten om in een keer naar Byron te gaan rijden en de auto daar te laten maken, zodat wij onze week daar nog konden verblijven. Met zo weinig mogelijk schakelen moest het lukken, maar het was doodeng om te rijden met een auto die er in principe ieder moment mee op kon houden. We hebben zelfs nog een poos op de vluchtstrook staan wachten toen er file was (de eerste file die we in ozzie hebben gehad trouwens, nu ik erover nadenk) De laatste nacht in de auto geslapen op een rustplaats langs de snelweg en woensdag levend en wel in Byron aangekomen. Daar 4 nachten op een camping geboekt, en gelijk met de auto naar een garage gegaan. Tot de ontdekking gekomen dat als de koppeling vervangen moest worden dat 800-900 dollar ging kosten, leuk grapje dus, NOT! Maar ze wilde eerst gaan proberen om de koppelingskabel te vervangen, omdat dt wellicht genoeg zou zijn. Ze gingen onderdelen bestellen en we konden de auto mee terug nemen naar de camping, als we er verder niet in reden. De volgende ochtend mochten we de auto al gaan brengen want de onderdelen waren binnen. Vol goede moed sprongen we de auto in, tot ik m'n voet op de koppeling zette, pok hoorde en de koppeling het niet meer deed. Shit!! Onmogelijk om te rijden, dus de garage gebeld en de auto werd opgehaald. Was wel een beetje heel zielig om hem weggetakelt te zien worden, ons lieve autotje! 's Middags al een telefoontje gehaald dat die klaar was, we konden hem de volgende dag ophalen. Die avond eerst nog even het nachtleven van Byron ingedoken, en het bleek nogsteeds geweldig ;) Leuke nacht gehad en de volgende dag, wat gistere was, met ons brakke hoofd de auto opgehaald. De koppelingskabel was inderdaad vervangen en het werkte goed allemaal, dus dat was super. De kosten vielen (ten opzichte van waar ik op voorbereid was) heel erg mee, $250, incl. het wegtakelen, dus dat viel alles mee! Gistere avond weer uitgeweest hier, dit keer met de groep van mensen van de camping, super leuke mensen, en het is heel gezellig op de camping. We waren recentelijk tot de ontdekking gekomen dat Nederland het behoorlijk goed aan het doen is in de World Cup, en hadden die avond ontdekt dat Nederland vrijdag tegen Brazilie zou spelen. Goh, dat was vandaag! We hadden eigenlijk wel zin om die wedstrijd te gaan bekijken, maar hadden geen idee waar dat kon, maar toevallig bleek in de discotheek waar we waren een enorm scherm op te hangen ergens achterin waar, jawel, die wedstrijd konden zien. En we waren by far niet de enige nederlanders. Het was geweldig om te zien hoe die sfeer tussen de groep Nederlanders en de groep Brazilianen was, en de sfeer onderling was. Het was zoo leuk om keihard mee te juichen voor je eigen land, met je eigen landgenoten, terwijl je aan de andere kant van de wereld zit. En zoals iedereen weet, we hebben gewonnen en oranje overheerste de discotheek ;) Al met al, het was echt een super leuke avond. En we zijn zowaar ook eindelijk in de wereldwijde oranje-stemming beland ;)

De plannen voor nu, ik weet eigenlijk niet wat an de vorige keer had verteld over de plannen, maar we blijven hier nu nog 1 avond. Morgenochtend gaan we met John en een vriend van hem (John was degene waar we in Buchan 2 weken bij geweest zijn) naar het noorden rijden, voor een vakantie van ongeveer 2 weken, waarvan een week in een resort in Cape Tribulation, en een week voor de reis ernaartoe en terug. We hebben de vorige keer dat we bij hem verbleven zijn een fijne tijd gehad, en hij vond het erg leuk om ons mee te nemen, dus zodoende. Hij gaat ook ons autotje over kopen, zodat we niet nog een tijd in Sydney door hoeven te brengen om dat rond te krijgen. We hebben nu dus bijna ons echte vrije leventje, met ons autotje en alles, gehad.. Niet leuk om daar afscheid van te nemen. De laatste periode van onze reis gaat bijna beginnen (en vandaar de titel ;))

Heel veel liefs, en tot snel kan ik nu wel zeggen..

Annelin & Joelle