Terug op een roze wolk in het Noorden

Nu moet ik even heel hard denken, waar was ik ook alweer gebleven? Een dagboek is wat dat betreft toch een stukje makkelijker. Dat blijft bij de vorige dag, of de dag daarvoor, of die daarvoor. In ieder geval, er is iets minder hard nadenken voor vereist. De vorige titel brengt me al wel een heel eind. Bangkok, daar was ik de vorige keer.
Ik zal het vast al gezegd hebben, maar m'n intentie was om na Bangkok rustig aan naar het noorden te gaan. Echt veel wijzer werd ik niet van een toeristen informatie punt, waarschijnlijk wilde ze daar ook niet veel moeite voor doen omdat ze me toch niks konden verkopen. Dus zelf de tuktuk naar het treinstation maar gepakt. Daar kreeg ik een lijst voorgeschoteld met bestemmingen op de weg naar Chiang Mai, na kort advies in te winnen leek de voormalige hoofdstad Ayuttaya me wel leuk. Voor 15 baht (iets minder dan 50cent) een treinkaartje voor de 2 uur durende reis gekocht. Een 'local' trein, waar nog een paar verdwaalde backpackers inzaten die waarschijnlijk de airco-slaap-trein gemist hadden. In nederland vind ik het al geen straf of in de trein te zitten, hier is het, wederom, simpelweg genieten. Ik vond het heerlijk om de stinkende en lichtelijk overbevolkte stad uit te gaan, en langzaam wat meer van het thaise landschap aan me voorbij te zien trekken. Railcatering was ook prima op orde, om de haverklap kwam een oud vrouwtje langs in een poging om jou wat van haar verse fruit/compleet biologische net geslachte kip/plakrijst/rare nootjes of wat dan ook te verkopen. Op Ayuttaya mocht ik uitstappen, de rivier oversteken in een waggel bootje, en heb snel een accomodatie opgezocht. En bij een gebrek aan doorzettignsvermogen om een hostel te zoeken, in de ziekelijke hitte, heb ik braaf genoegen genomen met het eerste beste guesthouse waar ik langs kwam, en dan is het stiekem natuurlijk ook wel even genieten van de luxe om mijn eigen kamer te hebben. Blij toe, zou later blijken.. Maar eerst nog die dag. Ik heb de ruines van de oude stad bezocht, oude tempels die zowaar ook mijn verbeeldingsvermogen hard aan het werk zette. Het was er prachtig! Om de toeristen te vermaken werd er ook een hele horde olifanten ingezet. Daar kon je ook op rijden, uiteraard, maar ik heb het gelaten bij het bewonderen van deze inmense dieren. Wat zijn ze toch bizar groot. En al bedenk ik me dan dat Sabrien, met haar kleine 500kg al erg vervelend kan zijn als ze niet wil wat ik wil... Pff. Gelukkig ging het allemaal prima hoor. Die avond nog even bij een geinproviseerd straatrestaurantje wat gegeten, en het langzaam afbrekende straatleven bewonderd, met hier en daar nog wat actief rondrennende dikke ratten. Overigens ook nog ontdekt dat dat loopen, zeg ik dat goed? Die elastiekjes hype, werkelijk een wereldwijde rage blijkt; een paar thaise meisjes vermaakte zich op de stoep voor hun huis ook prima met allerlei kleuren elastiekjes.
's Avonds kon ik niet in slaap komen, en toen ik uiteindelijk een paar uur na dat ik, eindelijk, in slaap gevallen was weer wakker werd begreep ik waarom. Ongelofelijke buikpijn. Nice. Ik ben ziek. De verdere nacht heb ik een paar keer gedacht dat ik dood ging (dat denk ik wel vaker als ik moet overgeven, dus niet denken dat ik dat echt bijna ging hoor) en overwogen om de volgende ochtend terug te gaan naar Bangkok, naar het ziekenhuis, omdat ik dacht dat ik op een redelijk hoog tempo aan het uitdrogen was. In de loop van de ochtend werd het allemaal wat minder, en hield ik alles weer een beetje binnen, zelfs een paar uur geslapen, en dus besloten om toch maar niet terug te gaan naar Bangkok. De verdere dag vond ik mezelf erg zielig en ben ik mn bed met heel veel moeite uitgekomen om nieuw water etc te halen. Dan is het toch wel een beetje verdrietig dat er niemand anders is die me ook zielig vind.. Dat was er wel hoor, Ruben heeft me heel lief online de nacht door gesleept, maar fysiek was ik toch echt alleen. Dag erna voelde ik me gelukkig alweer iets beter en ik kon het me wel veroorloven om de trein op te stappen, met wat moeite. Dit keer per ongeluk wel een dure luxe trein met airco en gratis railcatering te pakken, wat gezien mijn staat misschien niet heel erg onhandig was. Volgende bestemming was Phitsanulok, oid. Weet eigenlijk niet meer waar ik die keuze op gebaseerd had, volgens mij lag het een beetje tussen Chiang Mai en Ayuttaya in, daarom. Phitsanulok bleek erg weinig aan. Het goedkope hostel waar ik in de Lonely Planet over had gelezen bleek niet meer te bestaan, dus ik heb mezelf iets anders aan laten smeren, wat een luxe hotel bleek te zijn, en wederom bij gebrek aan doorzettingsvermogen om verder te zoeken, en een nog lichtelijke sluimering van het zielig vinden van mezelf, daar ja op gezegd. Een king size bed, heerlijk matras, grooote kamer met heerlijke badkamer, en een balkon met uitzicht op het hektische straatleven waren voor een nachtje van mij. Vogeltuin die ik op de planning had bleek helaas dicht, en al snel ontdekte ik dat de stad verder echt lelijk was. Dus mezelf maar getarkteerd op een heuse thaise massage. Nog even getwijfeld voordat ik er daadwerkelijk naar binnen stapte, terugdenkend aan het marteluur wat Roeliene en ik 2 jaar geleden in Praag hadden ondergaan, maar toch maar doorgezet. Gelukkig maar, het was heerlijk :) Verdere dag nog wat lui aan gedaan, en op tijd naar bed. Vroeg in de ochtend de trein naar Chiang Mai gepakt, dit keer bewust een goedkope local trein, zonder airco, met 60+, betaalde, railcatering. Dit keer kwam ik echt lang mooier landschap, groene rijstvelden waarin mensen hard aan het zwoegen waren begonnen zich langzaam maar zeker af te wisselen met tropisch groene bergen. Daar zat ik dan, als enige blanke tussen allemaal Thaise. Ik genoot. Een ruime 7 uur later kwam ik op mijn plaats van bestemming aan. Ik had redelijk wat plannen voor in Chiang Mai, omdat de lonely planet beschreef dat er heel wat dingen te doen waren waar ik me wel in interesseerde. Eenmaal aangekomen wederom een hostel laten aansmeren, maar met deze was ik ook echt blij. (minder met m'n kamergenoten, die spraken, heel gezellig, geen woord engels) Vervolgens op onderzoek uitgegaan. Ik wilde een meditatie cursus doen, waarschijnlijk een jungle trekking tocht, en verder nog wat info inwinnen over andere dingen. De 2 daagse meditatie cursus begon de volgende dag, en daar kon ik gelukkig nog aan mee doen. Even ter verantwoording; ik heb een poos terug bedacht dat ik graag wat meer wil leren over de verschillende grote godsdiensten, gewoon om er wat kennig en verdieping over te hebben, en zo misschien duidelijk te krijgen wat ik belangrijke punten vind etc. Volgende ochtend met wat moeite het monk-chat punt gevonden (super cool initiatief! Je kunt daar een poosje met een monnik praten, en praktisch alles vragen wat je wilt weten) Een van de monniken ging ons de cursus geven. We werden eerst naar een lokaal van de Boedhistische universiteit gebracht, waar we, heerlijk schools, een 'lecture' kregen die wat inzicht gaf in het boedhisme en mediteren. Vervolgens gingen we, met een groep van een mens of 20, en onze monnik, daar het 'meditation centre', een stukje buiten de stad. Daar moesten we ons officieel deze en de volgende dag stil houden, tenzij we discussie hadden, wat de volgende morgen zou plaatsvinden. M'n kamergenootje en ik hebben ons er alleen niet helemaal aan gehouden en hebben erg gezellig gekletst na bedtijd ;) Mediteren had ik zweveriger verwacht, dat eigenlijk dat je in een of andere hogere sfeer terrecht hoorde te komen, maar niets bleek minder waar. "Alles" wat je meot doen, is je gedachten, heel simpel, op 0 zetten, om op die manier je mind te leren te beheersen en dichter bij je lichaam te brengen. Probeer het voor de lol een keer 2 minuten zou ik zeggen. Ik was me er niet van bewust dat mijn mind zo'n 'monkey-mind' was, zoals de monnik het zo leuk beschreef. Het is erg frustrerend, en op een bepaalde manier ook confronterend omdat je bepaalde gedachten bewust ervaart. Al met al, eerste dag was ik er van overtuigd dat ik hier niet voor gemaakt was en ik had zin om terug te gaan, 2e dag ging een heel stuk beter en vond ik het zowaar een beetje leuk. Vervelende is dat ik ontzettend geen niks-doe-er ben, altijd druk, dus ook telkens die 10 minuten compleet niks doen, voelde voor mij als uren. Dus zover, de 2 misschien wel langste dagen uit mijn leven. Haha.
Donderdag middag nog doorgebracht met een meid die ook mee had gedaan, was erg gezellig om nu wel leuk te kunnen praten ;) 's Avonds even genoten van het marktje in Chiang Mai en rustigaan m'n tas ingepakt, want de volgende ochtend zou ik opgepikt worden om aan een drie daagse jungle trekking te beginnen. Gelukkig gebeurde dat ook, en zo zat ik donderdag ochtend in achterin een pick-up, met 8 andere mensen, opweg naar... Ik weet eigenlijk niet waar haha! Het was een national park ergens ten noorden van Chiang Mai. Eerste dag bestond uit het bezoeken van een vlindertuin, klein stukje lopen naar een waterval (waar ik zelfs head first vanaf gegaan ben :D) om vervolgens een redelijk helse klim en de brandende hitte naar een dorpje bovenop de berg te ondergaan. De route was ongelofelijk toeristisch, en we waren bij lange na niet de enige groep toeristen die deze route liep. Gelukkig was ik daar al een beetje van uit gegaan. Het grootste gedeelte van de klim werd gedaan via een "weg" zoals we die in onze beschaving niet eens kennen. Grotere putten en gaten en sporen van de regenstromen dan ik ooit in oost-Europa heb gezien ;) Eigenlijk een groot glad modderpad. Maar voor de Thaise geeft het niet, want het is een weg, dus kun je er ook met je scooter omhoog, ook met je scooter en je vrouw, en met je scooter en zakken rijst, en met je scooter en vrouw en baby en nog een baby. Natuurlijk, waarom niet? Ik dacht misschien dat ik hier maar eens moet gaan vragen voor een locale cursus offroad motor rijden, denk dat ik er nog een hoop van kan leren... Hoewel ik dan wellicht een beetje bang ben voor wat ze hier onder "offroad" zouden verstaan...
Die avond sliepen we bij een 'hilltripe', dat dorpje bovenaan de berg dus. Heerlijk primitief, geen normale douche, geen doorspoelwc, maar een bakje water er naast, die je er zelf in kon kieperen. Genoten van het inmense uitzicht over alle tropische bergen en het dorp, en 'savond met een kampvuurtje (op het 'balkon' van ons compleet uit bamboe bestaande huis (nadere beschrijving: 1 grote op palen staande ruimte met aan 2 kanten verhogingen met dekens, aka, bedden, een bladeren dak, en een kookgedeelte er aan vast), brandgevaarlijk, nee joh, de brandweerscooter komt eventueel vast ook de berg wel op) en werden we getrakteerd op een oh zo traditionele kindergezang, wat ondanks de vreselijke on-authenticiteit, zo ontzettend schattig was! Een groepje veel te schattige thaise mini-kindertjes die, al slaand en rang-orde bepalend, ons toezongen aan het kampvuur, met hun prachtige thaise liedjes. Natuurlijk voor de fooi. Maar zulke details kan ik beter weg laten he ;) Dacht nog om er eentje te kapen, maar heb me ingehouden. Volgende ochtend mochten we dalen, wat ook compleet niet gevaarlijk was gelukkig, en onze overgewicht, erg aardige gids, hield het tempo van de groep heerlijk laag. Wederom langs een waterval, en in de avond bij een olifanten resort overnacht. Nu vergat ik een leuk stuk, we hebben overdag ook nog geraft, eerst white water raften, wat in zo'n rubber boot is, en daarna bamboo raften. Leuk detail; ik ben er echt heel hard uitgevallen toen we van een stroomversnelling gingen. Iedereen dacht dat ik gecrust zou worden tussen de stenen en de boot, maar het ik het overleefd! Grappige was wel dat precies op dat punt een kerel met een grote camera stond, dus ik heb m'n prachtige actie shots later kunnen bewonderen. Nee, ik heb ze neit gekocht, dus ik kan jullie er helaas niet mee vermaken. Ohja, we hebben ook nog olifant gereden, want dat hoort natuurlijk als je in thailand bent. 's Avonds een gezellige avond gehad met de andere groepen, volgende ochtend de olifanten gebadderd, super gezellig haha! En begonnen aan het laatste stuk, waarvan de gids de weg niet wist, maar wat gelukkig goed gegaan is. Dit keer een echt helse klim, maar de redelijke koelte maakte het dragelijk. Ik mocht nog een zogenaamde longnektribe bezoeken, wat inhield dat ik over een markt gelopen heb waar ook een paar vrouwen rondliepen met van die ringen om hun nek, heb je vast wel eens op tv ofzo gezien. Ze hadden wel echt een lange nek, maar een tribe was het not by far. Overtoeristisch, zoals helaas heel veel dingen.. Al met al, een zwaar chaotische trip gehad, met constante verandering van de plannen, een deel van de groep die per ongeluk een 2 daagse ipv 3 daagse tocht hadden geboekt, een gids die de weg niet weet en op goed geluk de jungle in gaat, heeel veel 'relax' tijd tussendoor. Achja, ik ga niet klagen, het was ontzettend leuk en heel gezellig, en een leuke manier om makkelijk buiten de stad te komen, maar typisch Thais. Misschien maakt dat het nou juist wel des te leuker haha!

M'n roze wolk, die moet ik nu niet vergeten uit te leggen natuurlijk. Ik moet bekennen dat het ziek zijn me eventjes uit het veld geslagen heeft. Ook de dagen daarna vond ik het echt lastig om alleen te zijn, leek ondanks de leuke dingen en mooie ervaringen minder te genieten, en het heeft me er gewoon even bij stil gezet dat alleen reizen, naast heel veel voordelen, ook nadelen heeft, waarvan de belangrijkste simpelweg is dat je veel tijd alleen door brengt, niemand om je heen hebt die je echt kent, en uiteindelijk, ook als je de hele nacht ligt te kotsen etc, jij de enige bent die voor je zal zorgen. Het is iets minder makkelijk dan als je samen bent, maargoed, ik houd wel een beetje utidaging ;) En gelukkig geniet ik inmiddels weer op en top, ben ik ondertussen weer heel veel leuke mensen tegen gekomen, en zie ik alleen maar weer uit naar wat er voor me ligt. Wat hopelijk morgen een daagje scooter/motor huren is, en de omgeving wat verkennen, en dan na het weekend, jawel: MYANMAR! Zoveel goeds gehoord. Can't wait :D