The good life of Thailand; sun, sea, sand..

Jeetje, dat is alweer ontzettend lang geleden dat ik voor de laatste keer m'n blogje geupdate heb. De regelmatige uurtjes die ik over had toen ik in m'n up reisde zijn vervangen door cocktail avondjes, uit eten gaan, lange gesprekken en zo voort. Niet dat dat erg is, integendeel :)
Ruim 2 weken geleden was het zo ver, Anne en Marjolein zouden 5 augustus heel laat in de avond aankomen in bangkok, en ook ik had een vlucht terug vanuit Yangon naar Bangkok kunnen regelen. Helaas bleek dat ik naar een ander vliegveld was gevlogen, maar een shuttle bus bracht me uiteindelijk alsnog ver voor de meiden aan kwamen op de plaats van bestemming. Om iets van half 2 's nachts kwamen ze door daar aanlopen, ik was ontzettend blij om ze te zien! De taxi bracht ons in een uurtje terug naar Bangkok city, en we hebben hun vakantie ingeluid met een cocktail op Koh San Road. Goed begin is het halve werk, toch? We hebben nog een dag en een nacht in Bangkok doorgebracht, maar hadden allemaal (gelukkig) niet de behoefte om er langer te blijven. Ik had er voor mijn idee al genoeg tijd doorgebracht, hoewel het wel leuk was om weer terug te zijn. Weer waar het allemaal begonnen is, een maand geleden, waar ik toen mijn eerste avond in alle gekte heb ingeluid. Bangkok is leuk, maar voor mij te massaal, en ik was blij om eindelijk richting zuid te kunnen gaan: DE ZEE!!! Zeker iets waar ik heel erg naar uitgekeken heb, in de snakkende hitte in het binnenland! Na wat shoppen, boottochtjes, smoothies drinken, drankjes doen en lekker eten en nog meer van dit soort dingen hebben we de bus en boot richting Ko Tao genomen, wat een hele onderneming bleek te zijn. We zijn ongeveer 24 uur onderweg geweest, als ik het me goed herinner. In een wiebelbus waar we allemaal niet in konden slapen, wachten, dat vooral, heeel lang wachten, en toen op een boot, waar we uiteraard ook niet op konden slapen, en waar ik ook niet op wilde slapen, want het uitzicht was veel te gaaf en ik was veel te blij om de zee te zien! Het plan voor Ko Tao was om er ons duikbevret te gaan halen, en op de boot werden we al geronseld om naar een van de duikscholen te komen. Het zag er goed uit, en dan hoefde we verder geen gedoe meer te hebben om na de boot een taxi te regelen, dus we besloten naar Big Blue diving centre te gaan, om daar de komende dagen kennis te gaan maken met de onderwaterwereld. Omdat we niet heel erg veel tijd hebben, en omdat we stiekem ook nog naar de fullmoon party op Ko Pha-ngan wilde gaan, die over 3 dagen zou zijn, hebben we beloten gebruik te maken van de zogenaamde fasttrack duikcursus. Die avond zaten we met ons brakke koppie al "aan de studie", pfoe, dat voelde raar, alsof het al veel langer geleden is dan een maand dat ik nog dingen moest leren, en alsof ik niet in een maand al weer met m'n neus in de boeken mag. Haha, maar daar moet ik maar niet aan denken ;) Na een paar uur videos kijken met theorie over hoe en wat van het duiken hoorde we eigenlijk nog aan ons huiswerk te gaan, maar we besloten dat het belangrijker was om een drankje te gaan doen ergens aan het strand van de prachtige met palmbomen bezaaide baai van Ko Tao. Wat een vervelende lokatie was het toch waar we beland waren. Nee, het was prachtig. Een beetje het Thailand zoals ik het van de plaatjes ken, a little bit of paradise. Na een nachtje fatsoenlijk slapen begonnen we met het praktijk gedeelte van onze duikcursus. In het zwembad mochten we oefenen met onderwater ademhalen, en werden ons allemaal oefeningetjes opgelegd om te checken of we niet in paniek zouden raken als er iets zou gebeuren als we op de zeebodem waren. We hebben het redelijk overleefd, gelukkig. Die middag mochten we, omdat we de fasttrack deden, al de zee in. Stiekem best een beetje spannend. Het onderwater adem halen enzo ging goed, maar het helemaal vertrouwen deed ik nog niet. Maar goed, soms moet je een sprong in het diepe maken. He wat een woordspeling. Ik verwachte eigenlijk een onderwaterwereld die iets meer weg zou hebben van het magische great barrier reef, maar het was doffer, minder visjes, en gewoon anders. Maar ik mag niet klagen, want eigenlijk was het alsnog prachtig. Het was gaaf om als soort van gewichtloos door de diepte van de oceaan te zweven, de vissen langs je te zien gaan, het koraal te zien, en af en toe de verdere diepte in te kunnen turen en je afvragen wat voor grote monsters zich daar toch eens schuil kunnen houden. Daar heb ik gelukkig niks van gezien hoor. Die twee dagen hebben we in totaal 4 duiken gemaakt, die steeds mooier, relaxter en leuker werden. Ik genoot echt van de onderwaterwereld, en dat je daar, hoe onnatuurlijk het ook voelt, gewoon in kunt zijn, en het kunt bewonderen, er eventjes een mee kan zijn. Aan het eind van die twee dagen hebben we toch nog gezamelijk braaf ons huiswerk gemaakt, en ook braaf gezamelijk ons examen gemaakt (allemaal op aanraden van onze coole mid-life-crisiser-met-hanenkam duikinstructeur hoor ;)). En natuurlijk hebben we allemaal ons bevret gehaald, super leuk!
Marjolein is tussendoor nog tegen een echte rabies hond aangelopen toen ze op haar telefoon aan het turen was, en Annelin voor haar zonder waarschuwing over de hond heen stapte, dus het eerste bezoekje aan de dokter was gebracht. (Voor alle duidelijkheid, de hond had waarschijnlijk geen rabies hoor, dat komt niet voor op de eilanden, maar voor de zekerheid toch maar een shot gehaald). Om te vieren dat we ons bevret hadden gehaald was een feestje niet misplaats, dus we hebben geregeld dat we de avond van ons 'slagen' richting Ko Pha-ngan gingen om het grootse fenomeen van de fullmoon party mee te maken. We waren nog een meisje tegen gekomen die alleen reisde, en die is ook met ons mee gegaan richting het andere eiland, was echt ontzettend gezellig! Helaas leek Marjolein het ongeluk op zich gericht te hebben, want ze is ontzettend ziek geworden die avond (jaa, nog voor er ook maar een druppel alcohol in zat!) dus die hebben we op een bedje (wat wel mogelijk bleek om die last minute en voor 1 nacht te boeken) neer gelegd, waar ze een beetje rust heeft kunnen pakken. Ik verwachtte bizarre gekte op de party zelf, het viel mee. Maar het was super tof! Hele strand vol met mensen, onszelf beschilderen met neon-verf, heerlijke muziek, buckets vol met goedkope thaise whiskey-mixjes, heerlijk dansen, het was tof! Zelfs in alle drukte nog mensen tegen gekomen waar ik in Myanmar een poos mee gereisd heb, gek klein wereldje. Om 6u Marjolein opgepikt uit haar bedje en richting de taxi om te beginnen aan de lange weg terug naar Ko Tao, waar we doodop 18 uur nadat we waren vertrokken, en terwijl we inmiddels volgens mij 35 uur wakker waren, eindelijk aankwamen en een gat in de dag geslapen hebben.
Omdat we nog weinig van Ko Tao zelf mee hadden gekregen nog een nachtje gebleven, en de volgende dag bleek an ziek te zijn, en hebben Mayo en ik, met gevaar voor eigen leven (ja echt haha) een scooter gehuurd en zouden we wel 'even' het eiland rondrijden. De asfaltwegen werden al snel ingeruild voor zandweggetjes en na wat navraag bleek dat inderdaad de 'mainroad' naar de plek waar we heen wilde.. Mh, goed dan. 20% hellingen leken geen uitzonderingen, net als voor de helft weggesleten zandpaadjes (op de 20%helling) die nog een leuke 30cm overlieten waar ik veilig kon rijden met het scootertje. Ging prima! Gelukkig ben ik niet te bang aangelegd, maar dit was ENG! Helemaal met iemand achterop, echt bizar. Maar we hebben het overleefd, en we hebben er keihard om gelachen. En niet te vergeten, we hebben prachtige uitzichten gehad, we zijn bij een half-verlaten baai gekomen waar we een snorkel hebben gehuurd en genoten hebben van al het moois wat onderwater te vinden viel.
Nu moet ik even denken, want volgens mij zijn we die avond begonnen aan de reis in slaapboot en bus richting phuket. Lastig, als je geen tijd hebt om in je dagboek te schrijven en het allemaal niet meer precies weet ;) Google maps helpt me gelukkig verder, t was inderdaad vanaf Ko Tao naar Phuket. In Phuket, ik zal het korthouden, hebben we wat daagjes genoten van de prachtige golven die aan deze kant van thailand wel goed genoeg zijn: SURFEN!!! Ohyeah! Ik heb redelijk wat ruzie gehad met m'n board. Het surfen was al weer bijna een jaar geleden, dat ik het 1 keer had gedaan, dus het was een strijd, maar zelfs de strijd is heerlijk :) Zeker de eerste dag heb ik nog wel redelijk wat tijd rechtop op m'n board doorgebracht, tweede dag iets minder, en de laatste dag vooral als een dobberend eendje genoten van wat voor macht de oceaan heeft, in de regen en tussen de enorme golven. Na Phuket de boot richting Ko Phi Phi gepakt, waar we aankwamen op een heus (party)paradise. Op het vrij rustige deel van Phuket waar we verbleven hadden we al bedacht dat we wel eens zin hadden in een feestje, en onze wensen werden op slag vervuld. Phi Phi was prachtig, met de witte stranden aan de 2 kanten van het bewoonbare gedeelte van het eiland, smalle straatjes, zoveel mensen. Die avond de fullmoon nog eens dunnetjes over gedaan, dit keer wel met vuurshows, iets meer gekte, iets minder drukte, en most important: dit keer wel met z'n drieen! Die vrijdag en zaterdag heerlijke feestjes gehad, overdag heerlijk lui gedaan, 's avonds filmpjes gekeken in een mexicaans roof-top barretje wat we al snel tot onze stamkroeg hadden gemaakt, en waar we bizar lekker gegeten en gedronken hebben, sterretjes gekeken, good life. De zondag hebben we besloten een heuse kayak tour te ondernemen, met onze brakke hoofdjes, maar we hebben welgeteld misschien 20 minuten in een kayak doorgebracht. Thailand is ons niet echt opgevallen door zijn duidelijkheid. Het bleek een boottocht te zijn, waarbij we eventjes mochten snorkelen, en eventjes met een kayak naar een paar van de eilanden mochten gaan. Ik heb lui genoeg zelfs geen peddel aangeraakt haha. Ondanks dat was het super gaaf! We zijn, zoals ik gehoopt had voor ik naar Thailand kwam, naar, volgens mij is het Ko Phi Phi Don, geweest, in ieder geval, het eiland van The Beach (niet gezien? Toffe film, ga maar eens kijken) gegaan. Het was overladen met toeristen, maar desondanks was het een paradijs waar we in beland waren. Ik zag mezelf in mijn verbeelding het eiland al zelf ontdekt hebben en er in m'n nakie rond rennen voor de rest van m'n leven. Wat een paradijs. Het was echt overweldigend mooi. Ook nog naar monkey beach geweest, waar heel verrassend ook daadwerkelijk aapjes zaten! Het alfa mannetje (met huge ballen :o) vonden we allemaal maar eng, dus we hielden braaf afstand. Er was ook een echte creche, een rots waarop alle moeder met baby aapjes op zaten te chillen. Ontzettend leuk om te zien, en zo raar dat die beesten zoveel menselijke trekjes hebben! Goed, boot bracht ons terug naar Phi Phi, en we hebben ons laatste nachtje op het eiland doorgebracht. Wijselijk toch maar geen feestje meer gemaakt.
De volgende dag naar Railey gegaan, waar Marjolein en ik ons gewaagd hebben aan een half daagje rotsklimmen. GAAAAAAAF :o ik geloof dat ik een nieuwe hobby ontdekt heb, ik vond het zo ontzettend cool! De eerste paar klims waren het makkelijkst, en ik had het gevoel dat ik die 20-25m ook zonder touw omhoog had kunnen komen. Later werd het moeilijker, moest ik regelrecht tegen de zwaartekracht in achterover omhoog, en werden de klims moeilijker met veel minder houvast punten. Maar het was geweldig, en ik genoot van het prachtige uitzicht over de met puntige eilanden bezaaide groen blauwe zee, het idee dat je op eigen kracht zo hoog komt, haast een zijn met de rots waar je tegenaan hangt, het is zooo cool! Waarom woon ik ook alweer in Nederland, en zijn alle coole dingen als duiken, snorkelen, surfen, rotsklimmen zo (goed als) uitgesloten in Nederland? Nou ja, als ik terug kom maar eens indoor verder gaan oefenen, en als ik dan weer weg ben het outdoor weer oppakken.
Railey was prachtig, had de rust die Phi Phi mistte. We hadden een heerlijk bungalowtje met hangmat bemachtigd, voor ontzetttend weinig geld, zelfs daar nog van de beste vuurshow so far genoten, en even een dansje gedaan op een 3 bij 3 dansvloertje van een barretje. Toffe plek, mooie tijden :)
Vanaf Railey de boot/minivan/auto naar Maleisie gepakt, and that's where we are now...

Hoewel het motto van Thailand een heerlijk zeurderige caaan nooooot leek te zijn (vriendelijke mensen? Het viel ons een beetje tegen) zijn we ontzettend blij met de enorme behulpzaamheid die we hier in Maleisie al zo snel aangetroffen hebben. We verwachtte hier wat vaker het keeen toooooch tegen te komen, maar hebben zojuist ontdekt dat ons plannetje om naar het machtige Taman Negera national park te gaan, resulteerde in een caaan noooot, want een directe bus of wat dan ook daarnaartoe bestaat toch niet, en via Kuala Lumpur gaan halen we wat betreft onze tijd niet. Ik voelde me weer even in Myanmar. Goed, change of plans, en nu staan de Cameron Highlands voor vanmiddag op de planning! Nog een paar daagjes genieten hier in Maleisie, er hopelijk nog zoveel mogelijk van mee krijgen, dan op naar Singapore, terug naar Bangkok en terug naar huis. Eigenlijk moest ik maar eerder terug komen van Tilburg Uni, want ik mis de volgende week welgeteld 5 van mijn eerste colleges. Laat ik het maar houden bij caaaan nooot, want wij gaan hier nog even een weekje ultiem genieten!